قالَ ^{عليه السلام}: الْحَسَدُ ماحِقُ الْحَسَناتِ، وَالزَّهْوُ جالِبُ الْمَقْتِ، وَالْعُجْبُ صارِفٌ عَنْ طَلَبِ الْعِلْمِ داعٍ إلَى الْغَمْطِ وَالْجَهْلِ، وَالبُخْلُ اءذَمُّ الاْ خْلاقِ، وَالطَّمَعُ سَجيَّةٌ سَيِّئَةٌ.

فرمود: حسد موجب نابودى ارزش و ثواب حسنات مى شود. تكبّر و خودخواهى جذب‌كننده دشمنى و عداوت افراد است. عُجب و خودبينى مانع تحصيل علم خواهد بود و در نتيجه شخص را در پَستى و نادانى نگه مى دارد. بخيل بودن بدترين اخلاق است و نيز طَمَع داشتن خصلتى ناپسند و زشت مى باشد.

قالَ ^{عليه السلام}: الْهَزْلُ فكاهَةُ السُّفَهاءِ وَ صَناعَةُ الْجُهّالِ.

فرمود: مسخره كردن و شوخى هاى -بى مورد- از بى خردى است و كار انسان هاى نادان است.

قالَ ^{عليه السلام}: الدُّنْيا سُوقٌ رَبِحَ فيها قَوْمٌ وَ خَسِرَ آخَرُونَ.

فرمود: دنيا همانند بازارى است كه عدّه اى در آن براى آخرت سود مى برند و عدّه اى ديگر ضرر و خسارت متحمّل مى شوند.

قالَ ^{عليه السلام}: النّاسُ فِى الدُّنْيا بِالاْ مْوالِ وَ فِى الاَّْخِرَةِ بِالاْ عْمالِ.

فرمود: مردم در دنيا به وسيله ثروت و تجمّلات شهرت مى يابند ولى در آخرت به وسيله اعمال محاسبه و پاداش داده خواهند شد.

قالَ ^{عليه السلام}: مُخالَطَةُ الاْ شْرارِ تَدُلُّ عَلى شِرارِ مَنْ يُخالِطُهُمْ.

فرمود: همنشين شدن و معاشرت با افراد شرور نشانه پستى و شرارت تو خواهد بود.

قالَ ^{عليه السلام}: الْغَضَبُ عَلى مَنْ لا تَمْلِكُ عَجْزٌ، وَ عَلى مَنْ تَمْلِكُ لُؤْمٌ.
فرمود: غضب و تندى در مقابل آن كسى كه توان مقابله با او را ندارى، علامت عجز و ناتوانى است ولى در مقابل كسى كه توان مقابله و رو در رویى او را دارى علامت پستى و رذالت است.